De bedoeling van een babyfoon is, dat jijzelf een rustig avondje hebt op de bank en de baby veilig slaapt. Dat apparaat neemt in feite je oerinstincten over en geeft jou dan het groene licht om te doen wat je wilt doen, zonder je zorgen te maken over je baby. Tegenwoordig werkt het vaak averechts en loop je tig keer op en neer, omdat het kindje niet wil slapen en huilt, maar je zou echt niet weten waarom. Het kind is moe, heeft gedronken, geen vieze luier, niet te warm of te koud, niet ziek, hoe kan dit nou?
Helaas is de boosdoener vaak de technologische instant-moeder; de babyfoon. Dichtbij het bedje geplaatst, want er zit nu ook een camera op, lekker handig. Hij is zo slim, hij kan alles, maar luiers verschonen, daar moeten ze nog een app voor ontwikkelen. Verder echt onmisbaar hoor. Ware het niet dat de straling die de babymonitor uitspuugt zo hoog is, dat zelfs als ie uitstaat met de stekker in het stopcontact (gemeten door mij), de babyhersenen de prikkels niet meer aankunnen. Je kindje schreeuwt het uit van ellende en pijn. Ook de darmen raken overprikkeld met diaree en op termijn allergieën en huiduitslag als gevolg. Dit ken ik vanuit eigen ervaring met DECT-babyfoons, maar de nieuwere soorten doen er niet voor onder.
Wat is slim? Je moeder- en vaderinstincten volgen en de deur op een kier doen. Vertrouwen op je gevoel dus. Of een babyfoon zoals in de jaren 90 met een snoertje ertussen, tegenwoordig verkocht als zijnde "intercom". Retro is "in" toch?
Blijven de klachten? Dan is er meer aan de hand. Straling van buren, zendmasten, wifi, wifi-boosters, homeplugs, slimme apparaten, de lijst is lang, of aardstraling. Ga natuurlijk altijd eerst met klachten naar de huisarts, maar kan die niets vinden, weet dan dat als straling de boosdoener is, de klachten verdwijnen zodra de bron is aangepakt. Dat is pas slim!
